خدایا
اجازه هست ناصبوری کنم؟
به خدایت قسم ،از صبوری خسته ام!
از فریاد هایی که در گلویم ماندو میماند،
از اشک هایی که شب ها تنها بالشم،
و تو شاهد ان هستی.
واز حرف هایی که
زنده بگور گشت در گورستان دلم.
اسان نیست
در پس خنده های مصنوعی.
گریه های دلت را ،
در پس هزاران دروغ پنهان کنی!
خدایا ......
ارزوی پرواز دارم .
صدایم را بشنو ای تنها امیدم...